....
Göç sadece insanların bir yerden başka bir yere gitmesi midir? İşte sözlükçülük burada suskun kalmaktadır. Çünkü sadece insan hareketi olarak tanımlanamayacak kadar büyük bir hadisedir. Bizim göçümüzün öznesi Türklerdir. Nâzım, Kuvâyı Milliye destanında şöyle bir ifade kullanır:
“Dörtnala gelip uzak Asya'dan
Akdeniz’e bir kısrak başı gibi
Uzanan bu memleket bizim.”
Aslında şair bizim şimdiye kadar yaptığımız göç kelimesi tanımını kısaca şiirleştirmiş. Uzak Asya’dan bir kuşluk vakti yola çıkıp başka bir ikindisinde bu topraklara gelmişçesine. Belki de böyle oldu ama bu yolun içinde savaşlar, kayıplar, göz yaşları ve ömürler oldu. Şairin bu detayları geçerek yaptığı özet kısmı ise oldukça etkileyici:
“Bu memleket bizim”
Bir şeye “bizim” demek kolay değildir. Çünkü sahip olmak gerekir. Sahiplik olmak ise bir bedel gerektirir. Bu memleket gerçekten bizim çünkü biz bir bedel ödedik. Nice iyi kötü tecrübe ile Asya’nın devasa bozkırlarından kalkıp Anadolu kıtasına sığındık. Burayı çok da yadırgamadık. Burayı benimsedik, sevdik hatta vatan kabul ettik. Bu kolay değildi ama Asya’dan kopup Anadolu’ya gelmek de hiç kolay değildir. Zorluktan çekinseydik yola çıkmazdık. Geldiğimizde hemen bizim de olmadı zaten. Ama Anadolu’yu Türk yapacak sermayemiz de yok değildi. Bunlar nelerdi peki? Birçok şey ama ben burda dilde ve edebiyattaki sermayeden bahsedeceğim.
Yazının devamı Düşünce Dergisi'nin Göç sayısında...
